|
River Kwai
Etappe 5 : Kanchanaburi, de
River Kwai.
Deze 'retraite' laat u een betoverende wereld
ontdekken
waar de natuur nog heer en meester is.
Sterke rotswanden, diepe bergengtes, grotten, watervallen, kalkrotsen....
en de Kwai-rivier, waarvan het water groen is in het droge seizoen,
rood tijdens het regenseizoen.
De vallei van de Kwai-rivier, die zich uitstrekt over 200 km., wordt omzoomd door groene
hellingen en vormt zo een prachtig natuurkader.
Kanchanaburi is in
het begin van de 19de eeuw gesticht en is naar Thaise maatstaven dus een relatief jonge
stad. De stad ligt ongeveer 120 kilometer van Bangkok, voorbij Nakhon Pathom, en
niet ver van de grens met Myanmar (Birma).
Kanchanaburi is een welvarende stad dankzij de nabijgelegen vindplaatsen van edelstenen,
en de handel in teakhout met Myanmar. Tegenwoordig is Kanchanaburi door de Asian
Highway verbonden met de Drie Pagodenpas, een afstand van 250 kilometer. In dit
grensgebied wordt af en toe gevochten tussen het Birmaanse leger en inheemse
guerrillastrijders, en het is hier daarom voor toeristen niet altijd veilig.
In Kachanaburi bevinden zich de graven van 6.982 Geallieerde soldaten. Er zijn in de
stad twee begraafplaatsen. De grootste ligt aan de hoofdweg, bijna tegenover het
spoorwegstation, en de tweede, Chungkai, ligt aan de andere kant van de rivier de Kwai
Noi. De erevelden worden onderhouden door een Geallieerde stichting. Hier
liggen Nederlandse, Australische, Britse, Nieuw-Zeelandse en andere Geallieerde
krijgsgevangenen begraven. De stoffelijke resten van de Amerikaanse slachtoffers
zijn overgebracht naar de begraafplaats Arlington in Washington D.C.
In het JEATH Museum aan het eind van Lak Muang Road wordt een indringend beeld gegeven van
de ontberingen van de gevangenen. De naam van het museum is opgebouwd uit de eerste
letters van de nationaliteiten van de gevangenen die aan de spoorlijn gewerkt hebben.
Het museum werd in 1977 opgericht door monniken van de ernaast gelegen Wat
Chaichumpol en bestaat uit bamboehutten, die identiek zijn aan de onderkomens van de
gevangenen. Gebruiksvoorwerpen, schilderijen en manuscripten, die ter beschikking
zijn gesteld door gevangenen die de oorlog hebben overleefd, vertellen van de hel die zij
hebben moeten doormaken.
Op veel plaatsen langs de rivier zijn vakantieverblijven aangelegd en de meeste hiervan
bestaan uit op bamboevlotten gebouwde bungalows en hotels. Vanuit deze bijzondere
vorm van accomodatie kunt u uitstapjes maken naar dorpen van de Mons en de Karen,
watervallen, grotten en bamboebossen, die op beide oevers van de rivier liggen.
De Thaise spoorwegen organiseren een dagtocht vanuit Bangkok, waarbij de chedi van Nakhom
Pathom, de Brug over de Kwai, de Geallieerde begraafplaatsen in Kanchanaburi, en de Khao
Phang-waterval bezocht worden.
 De Brug over de River Kwai is
echter niet de oorspronkelijke brug, die de inspiratie vormde voor het beroemde boek van
Pierre Boulle en de verfilming ervan. Deze bevond zich verder naar het noorden maar
bestaat niet meer.
In 1942 begonnen de Japanners met de aanleg van een spoorlijn tussen Thailand en Birma, in
een poging om de bevoorradingsroutes tussen Japan en Birma te verkorten, ter voorbereiding
op een eventuele aanval op India. De 415 kilometer lange spoorlijn volgde voor het
grootste deel de vallei van de rivier, maar de bouw stelde de ingenieurs voor grote
problemen. Zo moesten er alleen al zo'n 15 kilometer aan bruggen gebouwd worden.
De Japanners dwongen 250.000 Aziatische arbeiders en 61.000 Geallieerde
krijgsgevangenen de 260 kilometer spoorlijn aan de Thaise zijde aan te leggen, tot aan de
Drie Pagodenpas op de grens met Birma. Naar schatting hebben bij de aanleg van de
spoorlijn 100.000 Aziatische dwangarbeiders en zo'n 16.000 krijgsgevangenen het leven
verloren als gevolg van mishandeling, honger, ziekte en uitputting.
De Brug over de Kwai ontleent zijn faam vooral aan
de gelijknamige film en velen hebben zich daardoor misschien een ander beeld van de brug
gevormd dan wat ze eenmaal ter plekke te zien krijgen. Maar toch is een bezoek aan
de brug, die vanuit Kanchanaburi te bereiken is per boot (wij logeerden in Kanchanaburi in
het luxe hotel "Felix River Kwai hotel" en dit was werkelijk gelegen aan de
oever van de Kwai rivier, op 100 meter van de beroemde brug), uit historisch oogpunt de
moeite waard. Mocht er een trein aankomen, dan kan u een veilig plekje vinden in een
van de nissen tussen de overspanningen.
Bij het kleine perron bij de brug staat een stoomlocomotief tentoongesteld die kort na de
oorlog in gebruik was, evenals een ingenieuze Japanse vrachtwagen die zowel op de weg als
op het spoor kon rijden. Stroomop- en stroomafwaarts van de brug liggen drijvende
restaurants en hotels aan de oevers van de rivier die - in weerwil van haar gruwelijke
geschiedenis - wondermooi is. De spoorlijn werd door de Thaise regering van de
Geallieerden gekocht voor vijftig miljoen baht. Dit bleek echter een kat in een zak
te zijn, omdat de Britten al enkele kilometers van de spoorlijn bij de Birmaanse grens
hadden afgebroken. Ook moest de spoorlijn op veel plaatsen gerepareerd worden, omdat
de gevangenen hun uiterste best hadden gedaan om de aanleg van de spoorlijn te saboteren.
Kort voor het einde van de oorlog slaagden Britse bommenwerpers er in om de vierde, vijfde
en zesde overspanning van de brug te verwoesten. In het kader van de
herstelbetalingen na de oorlog werden deze drie brugdelen door de Japanners vervangen door
de twee grote rechthoekige overspanningen. De inscriptie 'Made in Japan' op de
spanten is wel heel navrant.
Tegenwoordig vormt de brug een schakel in de circa zestig kilometer lange spoorlijn tussen
Kanchanaburi en Nam Tok, waar de lijn eindigt. De rit duurt anderhalf uur, waarbij u
over een van de wankelste bruggen ter wereld rijdt - de houten bielzen kreunen en steunen
onder het gewicht van de langzaam voorttuffende trein.
[ Home ] [ Kennismaking ] [ Bangkok ] [ Phitsanuloke ] [ Chiang Mai ] [ Mae Hong Son ] [ River Kwai ] [ Phuket ] [ Ko Phi Phi ]
|
